27/2/11

26/2/11

De PaRrTiiy cn MiSS NiNnNias!!$$$$ =))))



DivInNaaassSS Os KErOoOO!!!


TiAAaaa, xDDDD lAs ++ Guarris!!! (L)


FoTazA PrrinCii Ya!!!!!


KAri T AmMmooOO Lo ers ToooOoo!!!$&%%&·$&$/&//(&/$%&·$$"%$%/$%&%$/%/(/

=) =) =) =)

Cn El KeVin peSioSoo TKKK MaIPssssss 4ÊeeeevRRR




5 años más tarde...







23/2/11

Especial 23-F ( La verdadera historia )








DÍAS DESPUES...












FIN

20/2/11

El Rinconcito del Cineasta Misogino

Llevabamos mucho tiempo intentando evitarlo pero las miles de cartas que nos llegan cada dia nos lo dicen cada dia mas claro ''Queremos un analisis de las peliculas para poder entender lo que al ciudadano de a pie no es capaz de ver sobre la realidad del ser femenino en el cine''.

Realmente no queriamos hacerlo porque despues en el dia a dia tenemos que verlas y si nos portamos mal depues no hay comida...comida...comida...comida...comida...comida.

En el primer capitulo de esta nueva seccion analizaremos los siguientes titulos:


-Requiem por un sueño-




Director: Darren Aronofsky

Guión: Darren Aronofsky, Hubert Selby Jr. (Novela: Hubert Selby Jr.)

Reparto: Jared Leto, Jennifer Connelly, Ellen Burstyn, Marlon Wayans, Christopher McDonald, Louise Lasser, Marcia Jean Kurtz, Janet Sarno, Suzanne Shepherd, Dylan Baker, Keith David, Peter Maloney

Bueno tras los estudios con mi amigo el pisocologo Bob Berdella, lo primero decir que esta pelicula necesita dos visualizaciones para comprender que: A una mujer le ofrecen droga y le practica una felacion a un negro, a una mujer le ofrecen droga y realiza un acto lesbico visionado por un gran numero de hombre, a una mujer le llama su novio diciendole que esta muy afectado por culpa de la droga y... lo deja tirado muriendose solo...

De una forma mas subliminal podemos ver como la señora mayor es un ejemplo de la horrible y desesperante necesidad de las mujeres por su exterior olvidando que lo importante esta en el corazón.

Como diria el poeta ingles caedmon: ''A nosotros se nos puede caer el jabon pero por lo menos no nos metemos en un pajar para ver si lo queman reivindicando nuestros derechos laborables, lo queman y aun por encima hacen el dia de la mujer trabajadora''

- Aladín -




DIRECTOR: John Musker, Ron Clements
GUION: John Musker, Ron Clements, Ted Elliott, Terry Rossio
REPARTO: Cody Lane, Farruquito, un Gordo azul, Yasser Ya-Far.


Una mujer de la realeza se rie de un gitano que vive en una cueva.

DON MANUEL FRAGA HA MUERTO

PICASTEIS

16/2/11


Ey Patrick, ahora si que estás hecho todo un ''Ghost''!

14/2/11

La gente ya no se arriesga a hacer un poco el gilipollas como Dios manda, al menos en la actualidad, lejos de performances para bellas artes o la presentación de Amalgama y el pene al aire que supongo que simbolizará la guerra civil elevada al cubo y el consumismo y capitalismo de tu puta madre también...

Ya no se crean estereotipos propios que marquen una tendencia, sólo nacen deformaciones de la base de los ya creados.

Así un día va el uruguayo y me dice : "¿Quedasteconlospulpos?" Ajajajaja, sólo 5 o 6 personas pillarán este chiste.

Debería tomarme más en serio la carrera, empezarla y tal, sacar notables y dibujar algún fanzine o quitarme un par de costillas para sacarme una foto chupándomela a mi mismo y entregarla mañana para Pintura 2, sería la polla y lo sacarían en wikipedia y la gente lo tomaría como ejemplo o excusa para decirle a sus padres que quieren hacer bellas artes, no derecho económico ni filología gallega con toda esa panda de piojosos que alardean ser amantes do xabarín club a pesar de non preferir bailar twist, aínda que esto sexa un rock n roll, puta madre.

Hay gente que me comenta sobre el blog explicándome que muchas de las entradas son chorradas o que nos quemamos mucho, pero quieran o no nos siguen visitando cada día con la curiosidad de ver qué haremos con Rodri Aragón o si tenemos noticias sobre el paradero del cadáver de Marta del Castillo, pero buah no mola porque es demasiado actual; dentro de 4 años, cuando la peña se pase días, semanas y meses sin reparar ya en lo ocurrido con el caso de la pobre chica, actualizaré con más ironías plagadas de humor negro al respecto, al igual que los que inventan chistes sobre el holocausto, Maddeleine y su paradero en Urbekistán o Joseph Fritzl ganando la Eurocopa de un buen golaso con su flor de poronga.

Y chicas, hoy es San Valentín, tomad nota que si tenéis pareja, lo más probable es que al tio no le importará una mierda regalaros algo si no es con la intención de sumar puntos para meteros en la cama de vuestros padres y manchar de rojo pasión las sábanas... SI PORQUE VOLVED A TOMAR NOTA DE NUEVO CHICAS.

Ay pero qué desagradable es este chico eh, menudo grosero.

Como diría un viejo amigo de la infancia que me estoy inventando:



Mirad qué cara tiene el Michael J. Pollard, rollo de tranks ahi...

12/2/11



cortesía de Tavernas.

4/2/11

Nuevo anuncio de Cola Cao

2/2/11

-¿Non lle dá apuro vivir aquí despois do que pasou?

-Algo si.

-¿Esperaba a absolución? ¿Esperaba que isto acabase así?

-Si.

-¿Por que? ¿Estaba tranquilo? Tiña claro que...

-Tranquilo, si.

-¿Que lle parece que pasou aquí, entón? [O día en que se cometeu o crime e
en vista de que el sempre dixo non saber quen matara á vítima]

-É que eu mateina. Tróuxena a casa... e despois mateina.

-¿Que a matou vostede?

-Si, si.

-Pero... iso non foi o que dixo o xurado ao final.

-¿Como o que dixo ao final?

-Vostede ao final quedou absolto por iso. O xurado dixo que non había probas de que fixese iso que di.

-Claro que non hai probas, pero facer fíxeno.

-¿E por que o fixo?

-...

-¿Coñecíaa de hai tempo?

-Polo menos hai quince anos.

-¿E que pasou, por que o fixo? ¿Discutiu con ela? ¿Ela díxolle algo?

-Non, non. Non discutín con ela. O que pasou non o sei.

-¿Recorda ben ese día?

-Acordo, acordo. Si, si.

-¿E pódeme contar como foi? O que poida, ata onde poida.

-Eu contar podo contar todo. Pois tróuxena, fixen o amor con ela e despois leveina á corte. Díxenlle que lle ía dar augardente... e mateina.

-E despois marchou e listo.

-Marchei no meu coche para Pontevedra. Antes de chegar a Pontevedra hóubenme esfarrapar.

-Tivo un accidente.

-Si.

-O que pasa é que á Garda Civil e ao xulgado sempre lles dixo que non, que vostede non fora. ¿Non?

-Non, non... Díxenlles que fora.

-¿Díxolles que fora vostede?

-Si, eu dixen que fora. Home, eu sei que fun, ¿non?

-Pero no xuízo, desde logo, non dixo que fora vostede, ¿non?

-Ah, non. E ninguén mo preguntou tampouco.

-¿E que ten pensado facer agora? ¿Seguir coa súa vida?

-Si.

Carnero asegura que aquel día no había bebido alcohol ni había dejado la medicación psiquiátrica que a día de hoy aún toma.

-¿Vostede bebera?

-Non, non, que eu non bebo alcohol. Non podo, que ando tomando unhas pastillas e...

-¿E como lle deu por aí?

-A cabeza...

-¿E ten pensado poñerse en contacto coa familia dela para pedirlles perdón directamente?

-Eu que sei... Non o sei.

-Dicía que lle ofreceu augardente e que lle dixo que baixase... ¿E foi na corte?

-Así é.

-Pero xa ía pensando que a ía matar ou...

-Non, non.

-¿Ela non lle dixo nada?

-Nada. Eu díxenlle «voute matar». Díxenlle: «me cago en d..., agora voute matar».

-¿E ela que lle dixo?

-Nada, calou. E despois debinlle dar cun ferro, ou algo.

-E por diante, así como estamos falando vostede e mais eu.

-Si, si, si.

-¿Tiña pensado volver a casa?

-Si, si, si.

-Pero ía estar morta ela aí.

-Ah, pois tería que ir onde a Garda Civil.

-A entregarse.

-A entregarme.

-Ou avisar que había unha persoa morta na súa casa.

-Si, si.

-¿Está arrepentido?

-Si, si. Ademais era unha rapaza que coñecía de hai tempo, era unha boa rapaza.

-¿Pensa que non lle vai pasar nunca máis unha cousa así?

-Penso que non.

-¿Coñece á familia de Pilar Palacios?

-Non.

-¿E que lles diría?

-Pois que me perdoen. Non o fixen querendo, o que pasa é que eu estaba algo mal da cabeza.